تبادل
لینک هوشمند
مبتکرانه مثل «علیرضا گودرنژاد»، «خرمگس معرکه»، جانورانه(!) مثل « خرمگس ضدعرزشی»،« شتر میکروفن به دست» «چشم قورباغه ای»، آشنا مثل« مهدی میرمحمد»،« عادل سمیعی»،«مهراوه»، « مهسا بانو»،«مهرداد اصفهاني»، خیلی آشنا مثل «منصور حلاج»، « جان لنون»،« جک نیکلسون»،« زی زی گولو آسی پاسی دراکوتا تابه تا»(!)، جالب مثل patricia Mcpherson از ويرجينيا... به صمیمیت بهار Rمي خندم كه براي معرفي خودش نوشته بي كار! به دشت دور و بر «فرخنده رحیمی» و کراوات « سید محمد جلالی» و ژست هاي دختركش «جعفر مرتضوي»، «ناصرجعفر زاده»، « جواد رحمتي» و «جلال زنگنه» نگاه می کنم. فکر می کنم نام خانوادگی« کسری مهربانی» چقدر به قیافه اش می آید و از خودم می پرسم آیا می شود که «سامان شریعتی» و « علی خاتمی» با شریعتی ها و خاتمی های معروف، نسبتی داشته باشند؟
می خواهم بگویم گاهی به گودر که می روم، ماوس را روی اسم کسانی که به آخرین نوشته ام لایک داده اند نگه می دارم، روی هر اسم چند ثانیه... و به خودم و وبلاگم و او فكر مي كنم، به تكنولوژي كه آدمها را گاهي با فرسنگ ها فاصله، در نقطه اي مثل يك خط نوشته به هم پيوند مي دهد و غم و شاديشان را يكي مي كند. خواننده هاي مطالبم در گودر فقط يك اسم نيستند، براي من معنايي فراتر از اين حرف ها دارند، آن قدر كه روي عكس پروفايلشان مكث كنم و بخواهم اين معني را از عمق چشمهايشان بيرون بكشم. شايد براي همين است كه بعضي مطالب را جوري مي نويسم كه بشود از راه آنها به اين دنياي فانتزي بيشتر سرك كشيد.
راستش مطلب پست قبل به خاطر مقايسه خواننده هاي گودري و غيرگودري ام بود. فكر كردم چون دفعه پيش، نكته اش را در بخش «ادامه مطلب»گذاشته بودم، گودري ها آن را نديده اند و اين بار مي بينند. بعد با مقايسه تعداد لايك هاي اين بار با تعداد نظرات بار اول، معلوم مي شود كدام دسته از خواننده هاي وبلاگم فعالترند. اما بايد حدس مي زدم كه جذابيت تيتر پست قبلي، احتمالا همان دفعه اول، گودري ها را هم به صفحه اصلي وبلاگ كشانده و بايد مطلب ديگري را به اين منظور انتخاب مي كردم!
خلاصه بعضي پست ها فقط به منظور اقناع حس فضولي خودم است و هيچ ارزش ديگري ندارد. والسلام.
نكته: ديروز دو تا از همكارانم گفتند«افسانه» در سري آخر «بفرماييد شام»، خيلي شبيه من است. رفتارش و حتي صورتش آنها را به ياد من انداخته. همين جوري گفتم كه گفته باشم.
نظرات شما عزیزان:
